Een paar gedachten vanaf de zijlijn.

Het vrijkomen van het kazerneterrein is een unieke gebeurtenis, die de pijn van het verleis van een grote economische drager misschien weet te transformeren in nieuwe kwaliteit voor de regio die daarna vele decennia uit beeld zal zijn. Voor zo'n gebeurtenis kun je bijna niet oefenen. Je kunt wel je best doen om in het ongemak te stappen om het nog verborgen verhaal te ontvouwen. Bij wie ligt dit ongemak op dit moment? Ik doel niet op het gedogen van inspraak en schetsoefeningen; wel op de persoonlijk gevoelde opdracht om het verhaal te ontvouwen.

Dit gaat over systeemverantwoordelijkheid. Welke bijdrage heeft het kazerneterrein voor de duurzame ontwikkeling van de Utrechtse Heuvelrug? Welke bijdrage dient het te hebben? Deze vragen dienen beantwoord te worden door de gemeenteraad. Om daarna te bedenken wat de gemeente daar dan zelf voor doet en wat/wie verder nodig zijn. 

Wat doet een huisvader die na 60 jaar en met zo'n 2000 zielen het perceel verlaat? Laat niet als dank vor het aangenaam verpozen de schillen en de dozen. Wat is de verantwoordeljkheid van het korps mariniers (en daarachter het rvo) als moderne overheidsorganisatie? Wat doet een interventiemacht in Afganistan? Hoe laat die de plek achter? gelden in Doorn de zelfde regels? 

Is er iemand die al heeft nagedacht: wat wil dit gebied zelf? Wat is de kwaliteit, de genius loci, die verlangd om zichtbaar gemaakt te worden? Wat is de mooiste vorm die het gebied vanuit de eigen biografie kan krijgen? Wie is de spokesperson voor dit verhaal?

Pas met de voorgaande vragen beantwoord en de mensen aan tafel, lijkt het me kies en werkzaam om buren, ondernemers, betrokken burgers en anderen te vragen mee te denken. Of zie ik dat verkeerd?

Cees Anton de Vries